'We spraken over ons werk en het leven'

Vandaag komt de gastblog van Peter van Crooy, hij heeft een bijzonder geluksmoment uit 1988.

Stel jezelf eens voor…

Wie ik ben? Gewoon mezelf, zoals ik ben geworden… Wellicht al het eerste geluksmoment dat ik te pakken heb. Peter van Crooy,… iemand die het geluk heeft gehad…en nog heeft, om heel veel mooie en leuke dingen te kunnen doen in zijn leven. Op dit moment even geen betaalde baan, maar wel heel veel werk. Vrijwilliger in het Limburgs Museum. Werken in deze mooie omgeving is alweer een geluksmoment…en dan heb ik ook nog mijn politieke ambities bij de Lokale Democraten in Venlo…Gemeenteraadslid…

Wat betekent geluk voor jou?

Geluk dat overkomt je. En als het je overkomt, zorg dan dat je het intens beleefd. Je moet er wel oog voor hebben. Het kan zomaar ergens op de loer liggen en je loopt er aan voorbij. Voor mij zit het geluk in de mensen die ik in mijn leven ontmoet. Wanneer ik iets van mezelf geef, en iemand hier blij van wordt, dat is voor mij geluk… Als ik er ook nog iets moois voor terug ontvang, dan ontvlamt zich een warme gloed in mij… Natuurlijk blijven er momenten van zorgen, maar ook daarin heb je geluksmomenten…

Wat is voor jou een geluksmomentje?

Winter in America is cold, sneeuw, -20 onder nul…Met de auto gestrand in de streets van Chicago. Niet echt het gelukkigste moment van de dag. In 1988 liep niet iedereen met een mobieltje op zak, dus er zat niets anders op dan te voet verder en hulp zoeken. Op de hoek lag een groot community center. DCP stond op het bordje (Developing Communities Project).  Ik ging naar binnen en liep een man tegen het lijf waarmee ik aan de praat raakte. We spraken over ons werk en het leven. Ik kreeg een rondleiding door het gebouw en van het één kwam het ander. Het kopieerapparaat was defect, dus dat heb ik maar even voor hem gemaakt. Hij bood me aan om te blijven eten en op zijn kantoor hebben we nog wat verhalen gedeeld. Ik kon de hele man niet en op deze koude winterdag hebben we met elkaar gesproken alsof we al jaren vrienden waren. Ik vond het jammer om te moeten vertrekken maar, de afsleepdienst melde zich en had weinig tijd. We namen afscheid en ik bedankte hem voor zijn gastvrijheid. Hij drukte nog snel zijn visitekaartje in mijn hand. Het was een vreemde maar ook een hele mooie ontmoeting. In de sleepwagen bleef de ontmoeting me bezig houden… toch een mooi mens, die ehh... ik pakte zijn kaartje,… Mr. Barack Obama, Head Office Manager, DCP... Ik heb hierna nooit meer ontmoet, maar wel nog heel veel over gehoord en gezien.  Achteraf wel een geluksmomentje…deze ontmoeting. Gewoon mooie mensen ontmoeten, dat is toch al een geluksmoment.